top of page

Platform In De Maak

Makers

——— Een workshop voor kinderen van 6 tot 12 jaar waarin we spelenderwijs op zoek gaan naar de creativiteit en eigenheid van elk kind.
——— Door middel van improvisatie, beweging, materiaal en ruimte proberen we een unieke, theatrale wereld te vormen.

Anna Bentivegna

Workshop creatie voor kinderen

——— In 2015 werd het creatie-collectief collectief z.a.t (zakelijke alliantie theater en andere) boven de doopvont gehouden. Het trotse co-ouderschap ligt in de handen van Julie Behaegel, Marie Peeters, Bas Van Hoeck, Jesse Debille en Julie Van Kerckhoven.
——— Voor In de maak festival maakte collectief z.a.t een installatie voor de gevel en inkomhal. Ze gingen van deur tot deur om oude stukken stof, lakens, handdoeken,... van mensen in de buurt te verzamelen. Deze stikten ze aan elkaar tot theaterdoeken. Wanneer u zich waagt aan wat er achter de theaterdoeken te zien is, zal u niet enkel verwelkomd worden door een wat groot uitgevallen deurmat, maar ook door het z.a.t-manifest.

Wij zijn het z.a.t!
Ben jij z.a.t?
U bent (het) z.a.t!

Dank aan alle mensen uit de buurt voor hun stukken stof!

Collectief z.a.t

Theater z.a.t

——— Een wit dier van Ella S. Dalemans is geen wit dier, het is de titel van een voorstelling over onbevangen zijn in een vervuilde wereld.
——— Het is bloot zijn en beginnen in een containerpark.
De tekst ontstaat vanuit de verbeelding van de verschrikkelijkste voorstelling ooit en eindigt bij het stokpaardje: wat wij maken, vormt ons.

Tekst en spel Ella S. Dalemans
met dank aan Julie Van Kerckhoven, Ben Tanghe en Casper Van De Velde

Ella S. Dalemans

Wit dier

——— Zin om die dansbenen boven te halen? Alles nog eens goed los te schudden? Plezier te beleven van samen dansen? Dat kan op de Open Dansvloer!
——— We staan op de houten dansvloer en na een korte opwarming beginnen we met het vrij en voluit
dansen. Iedereen danst zoals die wil. Dansplezier verzekerd. En zweten meestal ook.

Dank aan danspunt en specifiek Jana Debruyne waarmee ik heel graag dit project heb uitgedacht. Ook dank aan Zoë Demoustier die me vaak bij mooie projecten betrekt en gelooft in mijn creëren :-).

Hilke Dehaes

Open Dansvloer

“A SKELETON AND A FISHERMAN
This is a photograph of me
——— In the background there is a lake, And beyond that, some low hills
——— (the photograph was taken the day after I drowned)
——— I am in the lake, in the center of the picture, just under the surface
——— (from a poem by Margaret Atwood)
——— We cannot read the darkness. We cannot read it. It is the crack between the worlds in which a skeleton and a fisherman continuously disappear. ‘A Skeleton and a Fisherman’ is a performance by Jana De Kockere and Bjorn Floréal, inspired by a story told by Clarissa Pinkola Estés, an American poet and psychoanalyst and gatherer of ancient folk tales. Jana and Bjorn try to capture the alien in human relationships. It is what it is. And it’s there to look at.”

Spel en concept: Jana De Kockere, Bjorn Floréal.
Naar een tekst van Clarissa Pinkola Estés.
Met dank aan Joeri Happel.

Jana De Kockere en Bjorn Floréal

A Skeleton and a Fisherman

——— Het publiek wordt uitgenodigd om in kleine groepjes aan één van de tafels plaats te nemen. De bedoeling is dat er een conversatie wordt gestart rond het thema zelfdoding aan de hand van de
vooropgestelde vragen die op de tafels liggen. Deze gesprekken worden mits toestemming van alle deelnemers opgenomen. De opnames dienen louter als bron voor het schrijven van een theatertekst en blijven volledig anoniem. Daarna is er de gelegenheid om met de makers zelf, die midden in hun onderzoeksperiode zitten, vragen te stellen of gewoon iets te delen. Dat kan individueel of in groep.

Laura François en Louise Raes

Praatcafé de la mort

——— L�’état de rêve is een vastgelegd denkproces van twee jonge makers.
——— Het geeft twee intieme denkwerelden weer die zijn samengevloeid uit gesprekken en discussies, zoekende naar duidelijkheid in een zin.

Een film van: Misha Demoustier et Jacob Schoolmeester
Dank aan: Ugo Dehaes

Misha Demoustier

L’état de rêve

Please!

——— Een roodtrip door een landschap, ons landschap, het kunstlandschap. Alle wegen zijn verhard. Moeten we dan alles doen? Voor wat? Voor wie?
——— Voor u! Deze voorstelling komt voort uit een persoonlijk onderzoek. Naar vorm, naar standpunt en naar eigenheid. Bestaat eigenheid nog wel? Of originaliteit? Heeft het ooit bestaan? Deze vragen zijn voor mij zowel een universeel als individueel. En de antwoorden die ik hierop vond heb ik zowel in tekst als in vorm en stijl proberen uit te drukken.
——— Of ik daarin geslaagd ben, dat mag u zelf bepalen. En dit zeg ik niet om mij er makkelijk vanaf te brengen, maar omdat dat de conclusie is van mijn onderzoek.
——— De toeschouwer bepaalt namelijk. Wij (de kunstenaar, de acteur, de regisseur) kunnen slechts een oprechte poging doen uw blik te sturen, uw aandacht te trekken en u mee te nemen in onze wereld.
——— Een ode aan de kunst, aan theater.

Concept en tekst: Noa Pylyser.
Coaching: Nico Boon en Timmen Afschrift.
Spel: Aline Nuyens, Charlotte Wellens, Heleen Desmet, Maxime Waladi en Noa Pylyser.
Techniek: Femke van der Steen en Jonathan Michiels.
Met dank aan: Kristof Van Perre, Godfried Verschaffel, Sandra Diris, Egon Schoelynck, Merel Severs, Runa Robbroeckx, Elsa van Dijk, Nathalie Schriel, Simon Berntsen, Familie Muselaers, OPEK, de Monty, zaal deFENIKS-WALPURGIS en LUCA Drama.

Noa Pylyser

Please!

Tuur : scenografie
Jolien : grafisch ontwerp
Elowise : ronde tafel gesprekken
Celien : programmatie Renée + coördinatie
Eline : communicatie + coördinatie
Oihana : programmatie Simon + Anna Franziska + Nathan + coördinatie
Barbara : coördinatie

Oihana Azpillaga, Eline Dewaele, Celien Mertens, Barbara T'Jonck, Tuur van den Steen, Jolien Wallenus en Elowise Vandenbroecke

Festival Coördination

——— Het uitgangspunt van dit werk is de dialoog te openen over wat ruimte kan zijn. Ruimte is onderhevig aan interpretatie en kan verschillen naargelang personen en/of momenten. De installatie zelf begrenst ruimte maar kan op verschillende manieren geïnterpreteerd worden naargelang de gebruiker of het moment. Het stond eerder op de kop van de Vaart, nu in de binnentuin van het klooster, en in de toekomst misschien op een open veld. Deze begrenzing van ruimte kan in eender welke context staan, en zo het gesprek en de beleving opnieuw opstarten.
——— Ter illustratie vroeg ik twee personen om iets in de afgebakende ruimte te doen. De ene persoon is muzikant, de andere danseres. Ik liet ze zelf de ruimte interpreteren en hier is een beeld- en geluidsfragment uit voortgekomen. (dit kan eventueel bij het filmfragment)

Renée Faveere

Over ruimte

ik zal nooit van een klif naar beneden duiken ik zal de befaamde scène uit de titanic niet naspelen
——— op de punt van een speedboot
ik zal nooit proberen om een mooie vakantiefoto te maken
——— in de buurt van een uitbarstende vulkaan
ik zal me nooit verkleed als rendier in een bos begeven
——— tijdens het jachtseizoen

In ALL WE EVER LOOK FOR doet Runa een poging tot in
beweging komen. Ze probeert de angst / haar angsten te
vatten en te omsingelen.

TEKST EN SPEL Runa Robbroeckx
COACHING Sanne Vanderbruggen
DANK AAN Peter Anthonissen, Nico Boon, Kris Cuppens, Yentl Gijbels, Joris Perdieus, Noa Pylyser, Egon Schoelynck, Kristof Van Perre, Kyra Verreydt, Carl Von Winckelmann en LUCA Drama.

Runa Robbroeckx

ALL WE EVER LOOK FOR

——— “If you at first don’t succeed, Failure may be your style”
(Quintin Crisp)
——— Voor ne mosquito pas zoeken we in onze notities van vorige voorstellingen naar ideeën waarmee we gewerkt hebben in het verleden maar die het nooit haalden tot een voorstelling. We verzamelden de verhalen rond die ideeën, we zoeken naar wat we zelf definiëren als ‘slechte smaak’ en ‘goede smaak’ en proberen met deze notie iets ‘goed’ te maken met onze slechte smaak. We zochten naar negatieve attitudes en tweedehands lichamen. Hoe kunnen we minder succesvolle ideeën en hun verhalen gebruiken om een toekomst te verbeelden met andere mogelijkheden? In ne mosquito pas gaan we elk binnen ons eigen universum zoeken naar de staat van virtuositeit en het daarbij horende falen.
——— Ne mosquito pas wilt zich op langere termijn uitbouwen als een community project met een daarbij horend digitaal platform die de grenzen van virtuositeit bepaald door de markt en de westerse blik overschrijd. Iedereen kan daar lid van worden. Momenteel kan dit door je sporen na te laten als nemosquitopas@gmail.com, het paswoord voor het account is 123Jointheclub.

credits: concept: Simon Van Schuylenbergh / ontwikkelt en gebracht door: Anna Franziska Jäger, Nathan Ooms, Simon Van Schuylenbergh / Scenografie: Veronika bezdenejnykh and friends, Van Schuylenbergh & Van Schuylenbergh ontwerpers Steun:School van Gaasbeek, volksroom, artist commons, SB34 and Ťĥëăťŗē

Simon Van Schuylenbergh, Nathan Ooms, Anna Franziska Jäger

ne mosquito pas 3 (NathanAnnaFranziskaSimon)

——— Toon en Milan verheffen de theaterruimte tot koninkrijk. Ze proberen zich te verzetten tegen wat hun is aangeleerd. Ze gaan voluit voor de fantasie en stappen zonder vragen te stellen mee in elkaars
verbeelding. Bij het verzinnen van hun utopie worden ze geconfronteerd met de grenzen van hun referentiekader.

Credits: concept en spel: Milan en Toon

Toon Acke en Milan van Bortel

Koning Kip speelt Koning Kip

——— In Time of my life zetten Hidde en Zoë, het idee van The Disintegration Loops, een serie van albums
gemaakt door de avant garde componist William Basinski om in beweging. De opnames bestaan uit
bandlussen, die geleidelijk verslechteren elke keer ze op de bandkop passeerden wat onverwachte resultaten opleverden. Een zelfde idee passen ze toe op een loop van vertraagde bewegingen waarbij ze elkaar om de beurt dragen. De herhaling en zwaartekracht tasten langzaam het bewegingspatroon aan.
——— De soundscape gecomponeerd door Ralph Hermans laat flarden van het iconische nummer Time of my life horen. De American dream breekt langzaam af.

——— Time of my life is te zien in de blok work-in- progress op zondag 29 september. Deze work- in- progress is een toonmoment ontstaan na een eerste 6 repetities. Na het toonmoment is een feedback moment.

Concept en uitvoering: Hidde Aans-Verkade, Zoë Demoustier
Muziek: Ralph Hermans
Dank aan: Ultima Vez

Zoë Demoustier en Hidde Aans-Verkade

Time Of My Life

bottom of page